W naszych wywodach pominiemy Homera, gdyż jego wiekopomne dzieło zachowane w 27.803 wersach jest w całości zaginione i jednocześnie odzyskane dla naszej cywilizacji, choć nie bez licznych wstawek i najróżniejszych przeredagowań. Sam Arystoteles przygotował własną redakcję Homera dla swego ucznia Aleksandra Wielkiego. Pierwszym był jednak tyran Aten Pizystrat,
który zlecił "uporządkowanie" dzieła Homera pisarzowi imieniem Onomakryt.[Onomakritos-wysoko poważany, jako wieszczek i zbieracz religijnych przepowiedni. Podrabiał i fałszował dzieła Musajosa-tak go przedstawił Herodot]. A więc redakcję eposów powierzono człowiekowi, którego zawodową uczciwość podawano w wątpliwość i który pracował pod nadzorem tyrana zaangażowanego w spory graniczne.
Szereg wątpliwości istnieje także w przypadku Hezjoda, prawie współczesnego Homerowi. Wydaje się jednak, że THEOGONIA i PRACE I DNI wyszły z pod pióra tego poety-wieśniaka, choć bardziej ten drugi utwór ma więcej z prawdziwych losów Hezjoda. Całość ma formę listu do niezbyt uczciwego brata poety Persesa i zawiera niekiedy dość dziwaczne rady w rodzaju "nie sikaj pod słońce" czy "nie uprawiaj seksu po powrocie z pogrzebu."
Na temat THEOGONII piszę także w STARYCH KSIĘGACH cz. IV. Tam także pełny tekst tego poematu.
II. SAFONA, TELESILLIA, MYRTIS i inne poetki (VI wiek p.n.e.)
Ta poetka z wyspy Lesbos napisała 9 tomów poezji i większość z nich zaginęła. także szczegóły jej życiorysu obrosły taką ilością legend i przekłamań, że trudno odróżnić prawdę od fałszu.Sam Owidiusz zalecał czytanie poezji Safony tym, którzy chcieli opanować sztukę zalotów. Za zaginięcie wierszy Safony ponosi winę kościół, gdyż w II w. n.e. Tacjan określił ją jako erotomankę. Trzeba było zatem spalić wszelkie zwoje zawierające te pełne uczuć wiersze. Na krótko przed upadkiem Kontantynopola wiersze Safony zniknęły na dobre. Zostały nędzne resztki, z który natchnienie czerpało wielu modernistów i postmodernistów.
Nic prawie nie pozostało z dorobku Telesilli, a tylko specyficzny rodzaj wiersza zwany telesillańskim. Mamy tylko kilka urywków wierszy pisanych w tym metrum. Tacjan oczywiście nazywa ją idiotką, która nic mądrego nie napisała.
Nic nie ostało się z twórczości Myrtis z Beocji, choć zasłynęła jako nauczycielką znanego poety Pindara oraz Korinny z Tanagry.
Praksylla z Sykionu, Amyte z Tegei, Nossis z Lokris, Mojro z Bizancjum i Erinna pisały wiele, a nie zostało po nich nic. Może tylko 54 linijki z poematu WRZECIONO Erinny.
III. AJSCHYLOS (525-456-222 p.n.e.)
Dzieła wszystkie Ajschylosa istniały tylko w jednym egzemplarzu i za kaucją 15 talentów srebra zostały wypożyczone z Aten do Aleksandrii celem skopiowania. Nigdy nie zostały zwrócone i zakazano ich kopiowania. W dniu 22 grudnia 640 roku n.e. kalif Aleksandrii kazał spalić bibliotekę, gdyż wystarczająca jest święta księga Koran. Reszta to tylko bluźnierstwa. W ten sposób ludzkość straciła komplet dzieł tego wielkiego dramaturga. Islam pokazał swoją destrukcyjną moc. Z 80 dzieł, które stworzył Ajschylos, przetrwało do naszych czasów tylko 7. Z jego trylogii zachowała się jedna. Jest to ORESTEJA, która składa się z dramatów AGAMEMNON, OFIARNICE, EUMENIDY. Wystawiano ją w Atenach już w r. 458 p.n.e., kiedy to w naszym kraju po niezgłębionych puszczach biegały tury, wilki i niedźwiedzie.
ŚREDNIOWIECZE- od r. 476 do r. 1453
RENESANS- od r. 1454 do 1648 r.OŚWIECENIE- od r. 1649 do 1789 r.ROMANTYZM- od r. 1790 do 1855 r.
CZASY WSPÓŁCZESNE-od r. 1851-2000
POWRÓT do Ksiąg Utraconych
![[Rozmiar: 197254 bajtów]](tit_lost_ancient.jpg)