Kiedy jesienią 1939 roku hitlerowcy wysiedlali moją rodzinę z jej słonecznego, dużego mieszkania przy ulicy Dobramyśl w Gostyniu pozwolili zabrać jedną walizkę rzeczy osobistych dziadkowi, babci i mojej przyszłej mamie. Z 5-pokojowego mieszkania przenieśli się do 1-pokojowej stróżówki na terenie cegielni, gdzie się w roku 1944 urodziłem. Ale w styczniu 1945 nadeszło wyzwolenie, kiedy Niemcy uciekli mój dziadek udał się szybko do swego dawnego mieszkania, aby zabezpieczyć je przed szabrownikami i wyzwolicielami. Odzyskał w ten sposób swoje meble, a jako swoistą rekompensatę za lata nędznego, okupacyjnego życia także nieco niemieckich książek i rzeczy osobistych. Były lokator jego mieszkania Karl Heinz Bachmann pochodzący z Getyngi uciekając 23 stycznia z Gostynia także musiał się ograniczyć do jednej walizki i w ten oto sposób dokonał się akt sprawiedliwości dziejowej. To właśnie w jego pozostawionej w dziadka mieszkaniu bibliotece znajdował się ten luksusowo wydany egzemplarz MEIN KAMPF, który był obowiązkowo wręczany każdej młodej parze zawierającej związek małżeński. Ten egzemplarz podpisał nadburmistrz Getyngi profesor (nazwisko nieczytelne). W internecie udało mi się odszukać, że funkcje tą od kwietnia 1928 do maja 1938 pełnił dr praw Bruno Jung, co zgadza się z tym niezbyt czytelnym podpisem. Panną młodą była Maria Lanzmann, natomiast nazwisko małżonka jest nieczytelne. Trzeba znać pismo gotyckie odręczne, aby te zapisy precyzyjnie odszyfrować.
Przytoczę tu kolejny fragment tej zafałszowanej pseudo-literatury, aby pokazać, jakie brednie wypisywał jej autor:
"Front zalany był duchową trucizną, którą bezmyślne kobiety fabrykowały w domu (str. 208, wiersze 17-19)... Pozbawione rozsądku listy kobiet niemieckich kosztowały w konsekwencji życie setek tysięcy mężów (w. 23-24)". A więc to nie cesarz Wilhelm II i jego marszałkowie wysłali na pewną śmierć miliony istnień ludzkich, a winne są nieszczęsne kobiety niemieckie. Taki sam punkt widzenia przyjął później Hitler, kiedy z jego rozkazu poległo w czasie II wojny światowej 4,63 mln żołnierzy niemieckich. (zob. źródło).
W podobny sposób fałszuje historię książka Józefa Stalina, w której stawia się on na wysoki piedestał umniejszając rolę innych przywódców bolszewickich. Szczególnie wielki stek kłamstw znajdujemy w rozdziale VIII cz. 4 "Najazd jaśniepanów polskich na Kraj Radziecki...Krach planu polskiego."
Podsumowując można stwierdzić, iż ta para książek zestawiona została nadzwyczaj trafnie, gdyż dotychczas znaliśmy tylko równoległe biografie obu tyranów. Tutaj natomiast mamy wytwory ich chorych umysłów, które warto porównawczo studiować po to, aby zrozumieć ogrom zbrodni popełnionych przez autorów.
Zapraszam do GALERII NIEZWYKŁEJ PARY II.

Długo szukałem odpowiednika Big Sur w innej części Stanów Zjednoczonych, które miałoby ważny wpływ na wymienionych tutaj pisarzy. I oto okazało się, że zarówno Jack Kerouack, jak i jego przyjaciel i poeta Gary Snyder pracowali jako strażnicy leśni w Górach Kaskadowych w Stanie Waszyngton. Snyder był tam w roku 1955, a Kerouak rok później. Ze szczytu Desolation rozciąga się wspaniały widok na Góry Kaskadowe, jezioro Rossa i jezioro Diablo. Ta sama dzika i nieujarzmiona przyroda, jak na kalifornijskim wybrzeżu, ale jakże jednocześnie odmienna! Potem odkryłem, że Ken Rexroth dotarł do tego miejsca poprzez Marblemount, gdzie w tych czasach (1925) kończyła się droga. Jak pisze w swojej autobiografii:"Była tam leśniczówka, gdzie dostałem pracę. Blisko 40 lat później spotkałem Gary Snydera, który pracował dla tego samego leśniczego, który był tuż przed emeryturą". Ponownie zamyka się symboliczny krąg, tym razem w jednym z najpiękniejszych rejonów górskich świata -w Górach Kaskadowych.
Wpływy tych gór widzimy w całej twórczości wymienionych tutaj poetów. Posłuchajmy utworu Gary Snydera "Jak poezja przyszła do mnie"