Generał Edmund Kirby Smith (1824-1893)

Edmund Kirby Smith był synem Josepha Lee Smitha (1776-1846), amerykańskiego prawnika i żołnierza, który zasłużył się w wojnie 1812 roku i uzyskał stopień pułkownika. Jego starszy brat Efraim Kirby Smith (1807-1847), także oficer, poległ pod Molino del Rey. Jego syn Joseph Lee Kirby Smith, który w czasie wojny secesyjnej walczył po stronie federalnej, został śmiertelnie ranny w bitwie pod Corinth mając zaledwie 26 lat i stopień nominowanego pułkownika.
Edmund Kirby Smith urodził się w St.Augustine na Florydzie w dniu 16 maja 1824 roku, a ukończył West Point w 1845. Zwany "Seminolem" w czasie studiów został skierowany do piechoty i walcząc w czasie wojny meksykańskiej uzyskał dwukrotnie awans. Najpierw na stopień porucznika, a następnie kapitana za odwagę pod Vera Cruz i Cera Gordo oraz Contreras-Churubusco.
gen.E.Kirby Smith Po wojnie meksykańskiej Edmund Kirby Smith został asystentem na wydziale matematyki w West Point w latach 1849-1852. W roku 1855 został przeniesiony do kawalerii, gdzie służył w 2-gim Pułku do chwili rezygnacji w stopniu majora. W r. 1859 został ranny w czasie walk z Indianami w Nescutunga Valley w Teksasie. Kiedy stan ten ogłosił secesję z unii, Kirby Smith odmówił oddania swych żołnierzy pod komendę sił stanowych Bena Cullocha. W roku 1861 uzyskał awans na stopień stałego majora w armii Stanów Zjednoczonych. Z chwilą secesji stanu Floryda zrezygnował ze swych stanowisk wojskowych i wstąpił na służbę konfederatów w stopniu podpułkownika, ale już 17 czerwca 1861 r. awansował do stopnia generała brygady.
Po przejściu na stronę Konfederacji służył kolejno jako: podpułkownik w kawalerii (wiosna 1861); szef sztabu Armii Shenandoah (wiosna-lato 1861); generał brygady dowodzący 4-tą Brygadą w II Korpusie Armii Potomac (do 20 lipca 1861); generał major (11.X.1861) dowodzący 4-ta Dywizją, Okręg Potomac, Wydział Płn. Wirginii (22.X.61 do 21.II.1862); dowódca Wydziału Wschodniego Tennessee (8.III.1862 do stycznia 1863); dowódca Armii Kentucky (25.VIII-20.XI.1862); generał dywizji od 9.X.62; dowódca Armii Tennessee (Listopad-grudzień 1862); dowodzący Armią Południowo-Zachodnią (14.I do 7.III.1863);dowódca Wydziału Trans-Mississippi (7.III.1863 do 19.IV.1865); generał PACS(19.II.1864).[2]
Po służbie, jako szef sztabu Josepha E. Johnstona w dolinie Shenandoah został awansowany do stopnia generała brygady i objął dowództwo brygady w czasie pierwszej bitwy pod Bull Run. W czasie tej bitwy został ciężko ranny i wrócił do służby jako generał dywizji dowodzący dywizją w pólnocnej Wirginii. Z początkiem 1862 r. został skierowany do Wschodniego Tennessee, gdzie współpracował z gen. Braxtonem Braggiem w inwazji na stan Kentucky. Odniósł zwycięstwo pod Richmond i szybko awansował do nowo utworzonego stopnia 3-gwiadkowego generała (generał-porucznik).
Po upadku Vickburga i Port Hudson oraz zablokowaniu Mississippi gen. Kirby Smith został praktycznie odcięty od stolicy Konfederacji i prawie samodzielnie dowodził tym rejonem. Od lutego 1863 do upadku secesji kierował Wydziałem Trans-Mississippi, prawdziwym prywatnym królestwem, które w pewnych kręgach nazywano "Kirby Smithdom", i odniósł znaczny sukces czyniąc tą część Konfederacji (odizolowaną po upadku Vicksburga) zdolną do samodzielnej egzystencji i walki. Ze swojej kwatery głównej w Shrevport w stanie Luizjana kierował łamaniem blokady zarówno w Zatoce Teksasu, jak i poprzez Meksyk. Pokonał także ekspedycję Red River pod dowództwem generała Nataniela P. Banksa ("Komisarza") w roku 1864. Odniósł zwycięstwa w bitwach pod Mansfield i Pleasant Hill w Luizjanie zmuszjąc gen. Banksa do wycofania się do Nowego Orleanu.
Generał Kirby Smith został zmuszony poprzez okoliczności w jakich się znalazł do nietypowych czynności-oprócz normalnych działań wojskowych- musiał on zajmować się rekwizycjami zapasów czy niszczeniem składów bawełny w celu zapobieżenia przejęcia ich przez wojska federalne. W sposób niezbyt legalny promował oficerów do stopnia generała czasami przedstawiając te nominacje do zatwierdzenia przez prezydenta Davisa, ale nie zawsze. Davis akceptował w zasadzie działania Kirby Smitha. Mógł być on usprawiedliwiony okolicznościami w jakich się znalazł, a które uzasadniały niejako pewne nieformalne rozszerzenia zakresu władzy w oddzielonej części Konfederacji. Kirby Smith pod koniec wojny awansował do stopnia pełnego generała, a jego oddziały kapitulowały 26 maja 1865 r. będąc ostatnimi znaczącymi siłami Konfederacji. Po wojnie Edmund Kirby Smith był w latach 1866-1868 prezesem Towarzystwa Telegraficznego Atlantyk-Pacyfik, później do roku 1876 prezesem Western Military Academy. W okresie od 1870 do 1875 był kanclerzem uniwersytetu w Nashville, a od 1875 do śmierci profesorem matematyki[3] na uniwersytecie South Sewanee, stan Tennessee. Zmarł w Sewanee 28 marca 1893. W chwili śmierci był ostatnim pełnym generałem Konfederacji.


Autor: James L. Choron- mail to: lordjim@rol.ru
Tłumaczenie i opracowanie graficzne: Zbig Kurzawa
Uwagi tłumacza:
1/Autor nie podał wykazu źródeł z których korzystał. Moim zdaniem podstawowym źródłem była praca General Kirby Smith C.S.A. autor:Joseph H. Parks, aktualnie do nabycia w Amazon za ok. 20$, stron 537, wyd. Louisiana State University Press
2/ Skrót PACS oznacza "Provisional Army of the Confederate States", którą trzeba odróżniać od CS Regular Army. Obie nadawały swoje stopnie generalskie, choć były tu pewne różnice.
3/Gen.Kirby Smith był także profesorem biologii na tym uniwersytecie.

sierpień 2004 r.