Machu Picchu-Cuzco


IMG_0721
DSC03119
DSC03122

DSC03116
DSC03142
DSC03137
Powrót do głównego menuNast. strona

Istnieje blisko 50 teorii próbujących wyjaśnić dlaczego Inkowie wybudowali swoją osadę w tak niedostępnym miejscu. Najbardziej dziwaczną z nich sformułował jeden z naszych uczonych (nazwisko przemilczę), który uznał iż były to chaty dla sezonowych hodowców liści koki. W biografii Pizarra znajdujemy inną, równie fantastyczną hipotezę. Otóż Hiszpanie mieli odkryć Machu Picchu, złupić świątynię zdobywając bogate łupy, a potem zataić wszelkie informacje ze względów podatkowych! Nie chcieli po prostu oddawać królowi należnej mu części łupu.
Odkrywca Machu Picchu Hiram Bingham był przekonany, że odkrył Vilcabambę-ostatnią stolicę Inków. Pewnie nie dowiemy się nigdy czym naprawdę było Machu Picchu. Wydaje się jednak, że był to ważny ośrodek administracyjny oraz centrum kultu Boga Słońca. Wznosząc budowle z kamienia Inkowie idealnie dopasowali ich architekturę do pejzażu. Te dwa elementy-tajemnica oraz estetyka decydują dzisiaj o niezwykłej atrakcyjności tego miejsca.
Najbardziej prawdopodobną jest hipoteza, że budowle Machu Picchu wzniesiono w połowie XV wieku na polecenie dziewiątego inki Pachacuti, jako siedzibę dla jego rodu. W 200 domostwach mogło tam mieszkać ok. tysiąca ludzi, a tarasowe rolnictwo zaspokajało ich potrzeby żywnościowe. Ale przede wszystkim Machu Picchu było wielkim sanktuarium ze świątynią Boga Słońca oraz podziemną świątynią Boga Księżyca. Dzisiaj ten duchowy wymiar tego miejsc powinien być dla nas najważniejszy. Zamieszczam tu wersję angielską cz. VI poematu Pabla Nerudy "The Heights of Macchu Picchu" z 1945 roku, której tłumaczenie polskie jest w opisie galerii. Na następnej stronie cz.VII tegoż poematu.

Then up the ladder of the earth I climbed
through the barbed jungle's thickets
until I reached you Macchu Picchu.

Tall city of stepped stone,
home at long last of whatever earth
had never hidden in her sleeping clothes.
In you two lineages that had run parallel
met where the cradle both of man and light
rocked in a wind of thorns.
(sec. VI)

/translated by: Nathaniel Tarn /