PELPLIN-cmentarze

Ciekawy nagrobek na przykościelnym cmentarzu Bożego Ciała. Kapitalista w starym znaczeniu to w moim rozumieniu członek kapituły katedralnej.
Jest to zgromadzenie wyższych rangą duchownych przy kościele katedralnym, wspólnota modlitw ku wyższej chwale Boga, powołana do odprawiania uroczystych nabożeństw oraz wspierania biskupa w charakterze senatu i rady. Ta prastara instytucja prawna uosabia, zgodnie ze swoją istotą, troskę Kościoła o sprawy kultu, wspiera administrację biskupią i tworzy swoistą przeciwwagę dla władzy biskupiej.
Instytucję kapituły katedralnej utworzono wśród duchowieństwa, działającego w mieście-siedzibie biskupa. Poczynając od IV wieku, duchowieństwo katedralne zaczęło jednoczyć się w tzw. wspólnocie życia (vita communis). Określenie „kapituły katedralnej” wywodzi się z praktyki odczytywania w zgromadzeniu księgi reguł rozdziałami (rozdział – z łac. capitulum).
W kapitule istniały różne godności: superintendent – przewodniczący kapituły; dziekan – odpowiedzialny za dyscyplinę, zarządzanie majątkiem i nabożeństwa; kustosz – sprawujący pieczę nad nabożeństwami, skarbem katedralnym i relikwiami; kantor – odpowiedzialny za liturgię i śpiew chóralny oraz kurator (Scholaster) – sprawujący nadzór nad szkołami katedralnymi i fundowanymi przez kapitułę.